Aantal dagen: 7
Aantal km: 238
Tips: Bled meer, vallei van de Triglavmeren, Ljubljana en Koçevski Rog
Vijf jaar geleden hebben we een week met het OV rondgereisd in Slovenië om vervolgens de trein te pakken naar Triest en Venetië. We vonden Slovenië toen een super mooi en leuk vakantieland en waren benieuwd of dat nog steeds zo zou zijn. We hadden eigenlijk bedacht om naar het oosten te gaan, omdat we vijf jaar geleden het westen en zuiden al hadden gezien. Maar toen we bij de Faakersee in Oostenrijk zaten en zagen dat we heel dicht bij het meer van Bled waren, werden we toch nieuwsgierig. Zou het daar nog steeds zo mooi zijn?
Het antwoord is ja, het is daar nog steeds erg mooi! Het kleine eilandje in het midden en de bergen op de achtergrond geven het plekje een bijzonder sfeertje. Een beetje Eftelingachtig. Het was wel wat drukker dan vijf jaar terug dus we zijn niet te lang gebleven. Als je in de buurt van Bled bent, ga dan ook zeker naar de Vintgarkloof. Met de auto of te voet als je houdt van wandelen.
Het meer van Bohinj hebben we de vorige keer overgeslagen dus daar zijn we deze keer wel geweest. We zijn gestopt bij de waterval; Slap Savica. In twintig minuten ben je bij de watervallen. Ze zijn niet heel groot, maar komen wel uit de rotsen dus dat is wel bijzonder om te zien.
We hadden ook iets gelezen over de vallei van de Triglavmeren en wat bleek?! We stonden al op de parkeerplaats ervan, je moest alleen wel een aantal kilometers lopen.. De meren liggen namelijk hoog boven in het gebergte. Gezien het de volgende dag slecht weer zou worden, besloten we die middag naar het eerste meer te lopen. Hebben we er toch één van de zeven gezien! Het was een leuke en pittige tocht met smalle paadjes, langs diepe afgronden. Af en toe moesten we met behulp van ijzeren beugels en touwen omhoog klimmen, heel gaaf! Het laatste stuk was vlak en liepen we door een enorm bos. In de verte zagen we het meer; het zwarte meer. Het was hier een stuk frisser, maar wel heel mooi en rustig. We baalden dat we niet meer tijd hadden om verder te lopen, want was de natuur hier prachtig! Maar helaas, we hadden nog maar een paar uurtjes voordat het donker werd en we wisten dat de terugweg niet veel sneller zou gaan dan de heenweg vanwege de steilheid. Een half uur voordat de zon onderging waren we terug bij het busje.
We dachten dat we dan nog precies voor het donker bij onze volgende bestemming zouden zijn; de Soça rivier. We hadden alleen niet gezien dat er een enorm gebergte tussen de bestemming instond en dat we er dus helemaal omheen moesten rijden. Dat zou ongeveer tweeënhalfuur duren! Toch maar besloten een camping in de buurt te zoeken...
De volgende ochtend bleek dat we echt op de bonnefooi zijn gaan rijden. We moesten eerst weer terug naar Bled, om naar de Soça rivier rijden. We hadden dus beter de route om kunnen draaien; de Soça rivier, Bled en dan Bohinj. Onderweg was er ook nog een afslag afgesloten waardoor we ineens weer vijf kilometer vanaf de Faakersee in Oostenrijk waren! Via Italië zijn we uiteindelijk toch bij de Soça rivier uitgekomen. Gelukkig was de route prachtig (Bergpas Passo del Predil van Italië naar NP Triglav in Slovenië) en hadden we eigenlijk niks te klagen. Ons vignet voor Oostenrijk was ook nog geldig dus dat leverde geen problemen op deze keer :-)
Na veel regen was het ongeveer droog en konden we de Soça rivier gaan bewonderen. Het is een prachtige, helderblauwe rivier waar je heel mooi langs kunt wandelen of als het weer het toelaat op kunt raften. Voor dat laatste was het toch echt te koud, maar we hebben de Soça route bijna helemaal gelopen. Een erg mooie route die vlak langs de rivier loopt en soms een stuk het bos in gaat. Het water is zo helder dat je de vele forellen goed ziet zwemmen. Vooral als je op een van de wiebelende bruggetjes staat. Na ruim tien kilometer besloten we terug te lopen. Je kunt er helaas geen ronde lopen. Hierdoor kun je wel gemakkelijk zelf bepalen hoe ver je wilt lopen. Wij konden zelfs starten vanaf de camping; Camp Soça, ook echt een aanrader. In het naseizoen is het er heerlijk rustig.
Onze laatste bestemming in Slovenië was het grote en ongerepte bos; Koçevski Rog. In dit bos leven nog beren, wolven en lynxen. Daar wilden wij natuurlijk naar toe! Deze keer zijn we binnen de landsgrenzen gebleven. Via een prachtige route door de bergen (route 206, Vršič road) kwamen we langs Ljubljana. We zijn er niet gestopt, omdat we deze gezellige stad de vorige keer al hadden bezocht. Het is zeker een leuke stad voor een citytrip met alle leuke pleintjes en natuurlijk de bekende slotjesbrug!
Na vier uur rijden kwamen we op een kleine camperplaats/camping aan met een erg aardige eigenaar. Even inchecken duurden ruim een uur. Hij gaf ons veel tips voor de omgeving waaronder een fietstocht van 35 km door het bos. Dat klonk goed! De volgende ochtend sprongen we enthousiast op onze mountainbikes en we hadden de start van de route (3a) in het dorpje Podturn vrij snel gevonden. We gingen flink omhoog 500 meter in zes km! Gelukkig wel asfalt dus het was te doen. Na zes km hield de asfaltweg op en werd het grind. We kwamen al snel bij onze eerste stop; Baza 20. Een enorm verzetskamp uit de WWII met 26 barakken waar anderhalf jaar lang zo’n 200 personen leefden. Het kamp is nooit ontdekt doordat de huisjes in kraters waren gebouwd en het een dichtbegroeid bos is. Alle barakken zijn nog intact en sommige zijn voorzien van informatie. Het is absoluut geen toeristische plek, we waren de enige. Onderweg waren we zelfs maar één auto tegen gekomen. Lekker rustig dus! Het gaf ook meteen een bijzonder sfeertje in dit enorme bos op zo’n historische plek. Iets verderop was nog een bunker, die was heel goed verstopt. Na tien minuten zoeken, zagen we een pijltje naar beneden wijzen, we stonden erop! We konden er wel in, maar de ingang was wel erg krap. De buitenkant was ook mooi genoeg ;-) Nadat we onze Hollandse bammetjes met kaas en jam ophadden, gingen we weer verder. Dieper het bos in. En flink omhoog! Prachtig om in zo’n herfstbos te fietsen. Hoe mooi en groot het was, zagen we pas echt goed toen we de drone de lucht in lieten, wauw! Wat een kleuren, super gaaf! Op en top herfst :-)
Na nog een half uur ploeteren waren we op het hoogste punt en kon de afdaling beginnen. Lekker naar beneden roetsjen door het bos. Onderweg zijn we nog gestopt bij een van de grotten die na de oorlog werd gebruikt als executie-plek door het Joegoslavische leger. De mensen moesten in de grot afdalen en werden daarna doodgeschoten.. Zo hoefden ze de lichamen niet te begraven. Er zijn op deze manier 15.000 mensen in het bos omgekomen. Heftig en onwerkelijk. Tot op de dag van vandaag wonen er nog nauwelijks mensen in het bos. Het blijft een ongerepte plek met een indrukwekkende geschiedenis..
Het laatste stuk over het asfalt gingen we heel hard naar beneden, ruim 60 km per uur!! Dat was wel even lekker. De route bleek ook iets langer te zijn dan gezegd, geen 35 maar 46 km dus we waren heel blij dat we ook flinke stukken naar beneden konden fietsen. De beentjes waren moe, maar het was zeker de moeite waard. Een mooi en bijzonder bos, ook al hadden we geen dieren gespot.
De week in Slovenië was voorbij gevlogen, maar ons vignet was maar een week geldig en we wilden geen risico’s meer lopen na Oostenrijk. Daarnaast hadden we gezien dat het in Kroatië maar liefst 25 graden was. Op naar de zon!
En? Wat vond je er van? Wil je meer weten, of heb je misschien een foutje gezien? 
We vinden het altijd leuk om reacties en tips te ontvangen!

Back to Top