Aantal dagen: 14
Aantal km: 889
Tips: hiken naar de top van Loser en Hochanger, Eisriesenwelt, Kitzlochklamm en hiken naar de top van de Schwalbenwand
Na de relaxte zomerse dagen in Tsjechië werd het tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe gasfles. Barbecueën zat er namelijk niet meer in, we waren in de herfst/winter terechtgekomen! We hebben op de bergtoppen zelfs in de sneeuw gelopen terwijl het pas eind september was.
Sinds de laatste dagen van Polen was de gasfles al leeg en we waren er in Tsjechië niet in geslaagd om een nieuwe te vinden. Campingaz zou overal verkrijgbaar moeten zijn in Europa, maar volgens ons gaat dat Europa van Campingaz niet verder dan Frankrijk of Duitsland… In Oostenrijk hadden we meerdere adressen gevonden waar ze het in het assortiment hadden, in elk geval volgens de website. Na zes plekken gehad te hebben en van hot naar her gestuurd te zijn, hadden we dan eindelijk een winkel gevonden! Ze hadden ze niet op voorraad, maar konden het wel bestellen. Betekende wel een weekend wachten. Gelijk twee flessen besteld zodat we vooruit kunnen. We waren dus vier dagen in het dorpje Gmunden gestrand. We konden het slechter treffen, want het bleek best een leuk plekje met mooie hike mogelijkheden. Helaas was er teveel regen gevallen om de Traunsteinberg (1691m) te beklimmen, maar de Grunberg (1004m) hebben we wel beklommen. Een steile klim door het bos met daarna een mooi uitzicht over het dorpje en het meer. In het meer lag ook een kasteel en daar hebben we voor het eerst echt mooie dronebeelden gemaakt (al zeggen we het zelf). ’s Avonds was het tijd voor iets typisch Oostenrijks; knödel, een soort aardappelbollen met vlees erin, lekker!
Naast Noorwegen staat Oostenrijk in Europa bekent als een zeer geschikt land om mooie hikes te maken. Van een uur of van een maand, alles is mogelijk. Vanwege het einde van het seizoen en de koude dagen hebben we het bij dag-hikes gehouden. De natuur is hier prachtig, zo anders dan Noorwegen maar wel met een zelfde soort rust in het landschap. Één tocht was zeer bijzonder en hebben we gelopen ter nagedachtenis van een fanatieke bergbeklimmer die helaas niet meer onder ons is. Vanaf de camping in Altaussee (dichtbij Bad Aussee) begonnen we aan de tocht naar de toppen van Loser (1837m) en Hochanger (1838m). Via een dorpje gingen we de bossen in en vanaf daar ging het behoorlijk steil omhoog. Maar dat vonden we niet erg, het was namelijk koud dus dan bleven we goed warm. Vooral onder de bomen kwam de temperatuur niet boven de tien graden uit. Even wennen na de warmte van een paar dagen geleden! Na twee uur ploeteren hadden we het eerste deel gehad en ging het bos over in een kale berg. De zon probeerde door de wolken heen te komen, maar was zwak. De wind daarentegen was behoorlijk koud en het duurde ook niet lang voordat we de eerste ijspegels en sneeuw zagen. Het had duidelijk hard gewaaid tijdens het sneeuwen, want alle sneeuwvlokken hingen aan een kant van de naaldbomen. Bijzonder om te zien. Via smalle paadjes gingen we langzaam steeds verder omhoog en kwamen de toppen steeds dichterbij. Het was hier heerlijk rustig, nog geen tien personen zijn we onderweg tegengekomen, dus we hadden alle tijd om te genieten en foto’s te maken. De wind werd naarmate we hoger kwamen steeds sterker en kouder, maar het uitzicht werd ook steeds mooier. Na een uur waren we op de top van Loser, wauw! Wat was dit mooi; de sneeuw, overal bergen, het zonnetje, rotsen en bomen. Echt adembenemend, een plek om stil van te worden.
Op de bergtop bouwden van stenen een torentje om hem op deze manier te herdenken. Een plek die hij prachtig gevonden zou hebben. We beseften heel goed hoe bijzonder het is om dit soort hikes te kunnen maken en zullen deze hike nooit vergeten. Na enkele traantjes werd het tijd om af te dalen. Onze vingers waren inmiddels aardig verkleumd, de handschoenen waren minder warm dan verwacht! Na een korte afdaling volgde de laatste klim naar de tweede top; Hochanger. Hier liepen we over een laagje sneeuw, hoe bijzonder in september! Via een prachtig uitzicht met een meer en een natuurlijke brug liepen we terug naar het bos. Om vervolgens weer flink af te dalen. Na 7,5 uur lopen waren we weer op de camping! Poeh, wat een tocht; 20 km en 1300 hoogtemeters. Het was ontzettend gaaf en indrukwekkend, maar wat waren we blij met de warme douche en het kacheltje in de bus. ’s Nachts was de temperatuur rond het vriespunt, brrr.
Als je zoekt op mooie plekken in Oostenrijk op Instagram dan kom je zeker uit op het dorpje Hallstatt. Een klein plaatsje aan een meer, tussen de bergen. Een hoofdstraat en een paar zijstraatjes, meer is het niet, maar wel heel idyllisch. Wat je echter niet ziet op die foto’s zijn alle busladingen toeristen! Het staat namelijk op de UNESCO lijst. Zeg maar hallo selfiesticks, mega camera’s en busladingen met Aziatische toeristen.. Niet echt ons ding, hier zijn we snel weer vertrokken en doorgereden naar de Eisriesenwelt in Werfen. Iets wat wel de moeite waard is! In 1879 is deze ijs grot ontdekt. Het is de grootste ter wereld en wel 42 km lang. In de zomer houden ze de deuren gesloten om de warmte buiten te houden en in de winter zijn de deuren open, zodat de kou naar binnen kan. Hierdoor groeit de ijs grot. Heel fijn om te horen na alle smeltende gletsjers. Je moet er wel wat voor over hebben om het te zien. Vanaf de parkeerplaats is het 20 minuten omhoog lopen naar de kabelbaan. In een zeer kleine cabine ga je heel steil omhoog en vanaf daar is het nog 20 minuten omhoog naar de ingang van de grot. In de winter is het dus niet mogelijk om de grot te bezoeken, er ligt dan overal sneeuw. Ook in de grot is het nog pittig klimmen met 700 traptreden. Maar het is het zeker waard, alleen al het uitzicht onderweg is prachtig. Helaas mochten we in de grot geen foto’s maken, maar we zagen de meest prachtige ijssculpturen. Soms hing het ijs helemaal over de trapleuning, het groeit dus echt! Door het temperatuurverschil staat er bij de uitgang een flinke wind. Hierdoor werden we na 70 minuten bijna naar buiten geblazen, heel grappig om te merken.
We sliepen die nacht op een boerderijcamping met koeien, konijnen, kippen, katten en een hond. Een gezellig sfeertje en een vriendelijke familie. We voelden ons helemaal in ons element tussen de dieren. Toch besloten we om maar één nacht te blijven, er was nog zoveel moois te zien en te ontdekken. Zoals de Kitzlochklamm, een van de mooiste kloven in de alpen. Via allerlei trappen en grottunnels loop je door en over de kloof. We zagen ook veel klimmers op de rotsen, maar dit was duidelijk iets voor de beter getrainde klimmers. We hebben het dus veilig gelaten bij kijken. Al is Erik nu wel enthousiast geworden van dat ‘klettersteigen’…
Na twee dagen ‘rustig’ aan werd het tijd voor nog een lange hike. Doel; Schwalbenwand (2011m). Onze eerste 2000m berg!! Spannend! We besloten weer vanaf de camping te vertrekken, konden we eerst een paar kilometer inlopen op vlak terrein voordat we gingen stijgen. En stijgen dat hebben we gedaan! Poeh, het was pittig, maar wel heel leuk door de bossen. Met enige regelmaat kwamen we een kudde koeien tegen die uiteraard midden op het pad stonden. Ze zijn toch best wel groot van zo dichtbij.. Maar als er een aan de kant gaat, gaan ze allemaal en dat is dan wel weer handig : ) Het laatste stuk was flink steil omhoog op de kale rots, maar het doel de top (uiteraard voorzien van een kruis) was goed in zicht. Blij dat we bij het kruis waren zaten we uit te puffen, totdat we zagen dat het heuveltje naast het kruis een stuk verder doorliep. Omhoog welteverstaan. Bleken we pas op 1895 meter te zitten in plaats van 2011!! Dit keer was het kruis dus niet op de echte top gezet, maar op een lager gelegen punt. Na nog een half uur ploeteren waren we dan eindelijk op de top van de Schwalbenwand. Het uitzicht was hier nog mooier en zeker dat extra stuk lopen waard. Met de drone hebben we gave beelden van bovenaf gemaakt. Het was echt maar een dun wandje waar we opstonden met een diepe afgrond. Heel gaaf!!! Op de terugweg konden we sommige stukken hupsend/half rennend naar beneden, dat schoot lekker op. Om 18.15 uur waren we op de camping, 25 km verder en meer dan 1300 hoogtemeters. We vonden dat we het wel verdiend hadden om een keer uiteten te gaan en dat kon heel goed op de camping. We hebben heerlijk gegeten en daarna goed geslapen! We vielen nog net niet in slaap in het restaurant ;)
De dagen daarna was het weer een stuk minder mooi, veel regen en kou. De camping waar we stonden was heel erg basic, maar er zat wel een toeristenkaart bij waarmee we gratis konden zwemmen. Het zwembad stelde niet veel voor, maar Erik heeft de badmeester wel hard laten lachen toen hij een zeehond nadeed op een grote bol in het water. Die man (en ik) kwamen niet meer bij.. Was zijn dag ook weer goed ;-) Wij hadden het geluk dat een vrouw haar kaartje voor de sauna niet had gebruikt en die aan ons gaf. Heerlijk die warmte als het maar een paar graden is buiten. Gelukkig was het daarna droog en hebben we bij een mooi meer, Jägersee, gewandeld en met de drone gevlogen. Helaas kwamen we onderweg tot de conclusie dat we geen tien maar elf dagen in het land waren en het tolvignet was maar tien dagen geldig! Bij de eerste afslag hebben we direct een nieuwe gekocht, maar we kunnen nog wel een boete verwachten gezien ze hier heel strikt zijn, oeps!
De laatste hikedag was bij Millstatt, bij een prachtig meer. Hier kun je in het hoogseizoen dagen wandelen en in hutten slapen. In het laagseizoen is het lastig een hut te vinden die nog open is helaas. We hebben die dag vooral heel veel omhoog gelopen via grindpaden wat de route niet zo spannend maakte. Toen het echt mooi begon te worden (vanaf de Lammersdörferhut) waren we op en besloten we toch maar om te draaien. We moesten ook nog terug en het was behoorlijk koud met de wind op 1650 meter hoogte. Achteraf gezien hadden we beter naar de hut kunnen rijden en vanaf daar kunnen lopen, maar nu hebben we volgens Erik een goed ‘trainingsrondje’ van zeven uur gehad. Onze benen en billen zijn inmiddels behoorlijk gespierd geworden. Voorheen moest ik (Susan) altijd laarzen met een smalle schacht kopen, ik denk dat ik nu een extra brede nodig heb ;-)
De laatste dag in Oostenrijk hebben we nog een mooi meer gespot, Faakersee, super groot en super blauw. We hadden vanaf een mooi uitzichtpunt een plek gevonden om te picknicken en te genieten van het uitzicht. Lekker genieten en daarna door naar het volgende land; Slovenië!
Oostenrijk heeft ons hart veroverd. De natuur is prachtig, er hangt een relaxte sfeer (behalve in Hallstatt) en de mensen zijn vriendelijk. Twee weken was eigenlijk te kort en onze must see lijst werd naarmate we onderweg waren steeds langer. We beseften dat we hier nog weken konden blijven en we wilden eigenlijk toch nog wel even de zon meepakken in het zuiden. Er zit dus niks anders op dan ook naar Oostenrijk nog eens terug te keren ;-)
En? Wat vond je er van? Wil je meer weten, of heb je misschien een foutje gezien?
We vinden het altijd leuk om reacties en tips te ontvangen!
We vinden het altijd leuk om reacties en tips te ontvangen!