Aantal dagen: 5
Aantal km: 370
Tips: Baai van Kotor, Kotor en Nationaal Park Lovćen
Montenegro is een klein landje, ongeveer de helft van Nederland, en heeft nog geen miljoen inwoners. Het bestaat voornamelijk uit bos en aan de kust hebben ze de bekende baai van Kotor. Ondanks dat ze geen lid zijn van de EU hebben ze wel de Euro, dat was wel makkelijk. Via Bosnië zijn we het land binnengegaan. Inmiddels weten we hoe zuidelijker je in Europa bent, hoe raarder de grensovergang kan verlopen.
Via een mooie route via smalle weggetjes kwamen we bij de grensovergang. Het waaide enorm hard en uiteraard stond er een rij om Bosnië uit te kunnen. De fietshoes ging het niet lang meer volhouden dus die hebben we er snel afgehaald. Hierdoor was de interesse van de douane gewekt. Onze fietsen én de nieuwe winterbanden werden uitvoerig bekeken. Het schoot dus niet echt op in de rij. Gelukkig was zijn collega wel aan het werk en na een telefoontje mochten we het land uit. Na een paar kilometer kwamen we bij de grens van Montenegro aan. Inmiddels waren we een beetje melig geworden van al het wachten dus we juichten toen we een stempel kregen. Nooit doen natuurlijk.. We kregen een boze blik van de douaneman. Douane ambtenaren hebben over het algemeen weinig humor dus lachen is hier uit den boze. We moesten verklaren wat er zo grappig was. Hij begreep niet wat er zo grappig was aan een stempel en wij konden het eigenlijk ook niet echt uitleggen. Gelukkig kregen we na enig aarzelen toch onze paspoorten (met stempels!) terug. Heel serieus zijn we verder gereden.
We zagen al snel dat Montenegro ook een prachtig land is en dat het heel normaal is dat er dieren in grote kuddes over de weg lopen. Ook op hele smalle weggetjes waar ons busje net op paste. Oppassen dus! Na een uurtje rijden waren we op de eerste bestemming; het klooster van Ostrog. Het was inmiddels al donker en gesloten, maar we konden op de parkeerplaats overnachten. We dachten een rustige nacht te hebben gezien we de enige waren, maar dat viel een beetje tegen. We hebben geen oog dichtgedaan. Het stormde zo hard dat de heel bus heen en weer schudde en regen op metaal klinkt ook niet bepaald zachtjes. Om half zeven ging de storm over in miezerregen en konden we eindelijk slapen. Eind van de ochtend liepen we naar boven naar het klooster dat half in een rots is gebouwd. Het is nog steeds een populair bedevaartsoord voor de streng gelovigen, het was er dan ook aardig druk. We liepen het klooster in en de ruimtes werden steeds kleiner en bedrukter. Aan het eind stonden we op de meest heilige plek. Huilende hysterische vrouwen om ons heen, flink veel wierook en een of andere priester die als een soort standbeeld met een kruis omhoog stond. Iedereen kuste het kruis en een of ander kistje.. Waar zijn we beland?? Er hing daar een iets te sektarisch sfeertje dus we zijn snel weer vertrokken. In een andere ruimte hadden ze zoveel kaarsen opgebrand dat de gehele ruimte zwart was geworden. Toch wist iedereen nog een bepaald schilderij te vinden waarvoor een kruisje geslagen moest worden. Een bijzondere plek, maar we voelden ons er niet helemaal thuis, we zijn snel vertrokken.
Helaas bleek dat de lokale politie ook vond dat we snel waren vertrokken, want onderweg werden we aangehouden. Schijnbaar mocht je er 60 en onze navigatie gaf 80 aan. Tja, lastig hoor, heel vervelend, maar jullie moeten wel uitstappen. Onze documenten werden gecheckt door de agent in de auto en de andere agent was vooral zijn acteerprestaties aan het oefenen. Wat kon die man overdreven moeilijk doen. Erik ging hier natuurlijk in mee, want die wist wel waar het op uit zou draaien. Ik moest inmiddels de bus weer in, als vrouw stel je hier niet zoveel voor. Grrr.. wat irritant om zo behandeld te worden, maar toch maar braaf geluisterd. De bedoeling was dat we de boete van €20,- moesten we betalen bij een bank zo’n 30 km verderop en dan terugkomen met het betalingsbewijs. Na tien minuten theater kwam het hoge woord eruit, we mochten ook de ‘ drankjes’ betalen die we van de agenten hadden gehad. Oftewel ze zijn omkoopbaar. We hadden helaas alleen nog een briefje van €20,-, want €10,- was ook voldoende geweest. De agent was erg blij met zijn verdiende geld en vertelde ons nog waar de volgende controles stonden. Bizar dat dit hier nog steeds zo kan. Hierna hebben we keurig gereden naar onze privé camping aan de baai van Kotor, wat een rust.
De baai van Kotor is waarschijnlijk het bekendste plekje van het land. Het is er dan ook erg mooi, maar in de zomer ook heel erg druk. In november was het lekker rustig en konden we overal stoppen om van het mooie uitzicht te genieten. In het dorpje Perast hebben we nog met de drone gevlogen om kiekjes te nemen van het klooster en de kerk die op twee mini eilandjes staan.
Daarna door naar Kotor. We keken er niet heel erg naar uit om weer in een oud stadje te lopen, maar we hadden gehoord dat het de moeite waard was. En dat was het zeker, het is echt een leuk oud stadje. Het is ook de stad van de katten die hier ooit zijn uitgezet om de vele ratten en muizen te verjagen. Nu worden ze vooral vertroeteld door de inwoners en toeristen. Echt heel schattig om te zien hoe zorgzaam de inwoners voor de katten zijn. Er is ook een oud fort waar je naar toe kunt klimmen. Uiteraard klonk dat als muziek in onze oren, want we hadden al paar dagen niks actiefs gedaan. Na 1350 traptreden waren we bovenop de berg en hadden we een mooi uitzicht over de stad! ’s Avonds vonden we een mooi gratis plekje bij de baai waar we nog gekletst hebben met een Zwitser. Het was een echte hippie reiziger met z’n wijde broek en lange baard/haren. Hij was dan ook erg verbaasd dat we al zes maanden onderweg waren, we waren nog zo fris en schoon. We hebben maar niet gezegd dat een keer douchen wonderen doet ;-)
De dagen erna hadden we helaas veel regen waardoor we niet konden wandelen in het Nationale Park Lovćen. We zijn er wel doorheen gereden en dat was ook prachtig met alle herfstkleuren. Eigenlijk was de weg onder constructie, maar hier betekent het dat je er gewoon door kunt rijden. Al moet je soms even goed uitkijken dat je niet weg glibbert. Wat waren we blij met onze nieuwe winterbanden! De laatst nacht hadden we nog een privé camping, waar we in de regen zeer hartelijk werden ontvangen door een ouder echtpaar. Zij bleef maar zwaaien en lachen vanachter het raam en haar man vertelde in rap Duits met een flink accent zijn hele levensverhaal en alles wat maar in hem opkwam. Heel leuk, alleen is ons Duits ook weer niet heel goed dus stonden we vooral te knikken en ons af te vragen wanneer we lang genoeg beleefd waren geweest. We hadden wel zin in een warme douche na alle kou en regen. Na bijna een uur was de man uitgepraat en konden we eindelijk genieten van de lekkere douche. De volgende dag was het gelukkig droog en zijn we vertrokken naar buurland Albanië. Op naar de zon!
En? Wat vond je er van? Wil je meer weten, of heb je misschien een foutje gezien?
We vinden het altijd leuk om reacties en tips te ontvangen!
We vinden het altijd leuk om reacties en tips te ontvangen!