Suseppie en route

Aantal dagen: 18

Aantal km: 1.920

Tips: Mountainbiken in National Park Iso Syto, berentoer nabij Suomussalmi, kajakken in Nationaal Park Linnansaaren

Op 5 augustus reden we Finland binnen. Welke kant we op moesten was niet moeilijk, er was maar één weg; de E75. We zijn dan ook niet verdwaald in Finland! Waar we wel erg aan moesten wennen was de taal. Van het Deens, Zweeds en Noors konden we nog wel wat maken, maar dat Fins… Niet te doen om daar ook maar iets van te herkennen. De woorden zijn erg lang en ze gebruiken vaak veel klinkers achter elkaar. Namen van hikes waren lastig te onthouden en ook boodschappen doen was een stuk ingewikkelder. Ze zijn hier ook gek op een soort zurige melk/yoghurt en die hebben we helaas wel een aantal keer per ongeluk gekocht. Zelfs met cacao of kaneel erdoor was het niet te eten blegh… Gelukkig was het allemaal wel een stuk betaalbaarder dan in Noorwegen, dat was erg fijn.

Net zoals ons welkomstcomité, 2 prachtige bosrendieren tijdens onze eerste hike in Finland! Bosrendieren hebben een ander soort gewei en leven (heel verrassend) in het bos in plaats van op open veld. Is toch weer wat anders dan een konijn in Nederland. Het landschap was heel anders dan in Noorwegen. Hier zijn geen bergen, maar heuvels van zo’n 500 meter hoogte. Dat liep een stuk makkelijker! We hebben dan ook flink wat kilometers gemaakt zonder dat het veel moeite kostte.

In het noorden zijn we in bijna alle nationale parken geweest. Samen met wat dorpjes zijn dat de enige afslagen die je in het noorden van Finland hebt. Bijna niet te missen dus! In NP Lemmenjoki, NP Urho Kekkosen en NP Pyhä-Luoston hebben we mooie wandelingen gemaakt in de ongerepte natuur. Het kwam vaak voor dat we uren niemand tegenkwamen en als even je stilstond hoorde je helemaal niks. Niet eens een vogeltje, zo stil was het. Dat kunnen we ons in Nederland niet meer voorstellen.

Wat we erg leuk vonden waren alle vuur- en schuilplekken in de parken. Mooie plekjes midden in de bossen waar vaak drie houten hutjes stonden; één toilet, één houtopslag en één vuurplaats, deze kon open of dicht zijn. Het gehakte hout lag netjes klaar voor gebruik en anders kon je altijd wel een bijl pakken voor een grotere voorraad. Gezien het weer niet altijd even goed is in Finland zijn dit hele mooi schuilplaatsen en in de winter moet dit er magisch uit zien met al die sneeuw! Er lopen ook veel langlauf en skiroutes langs deze plekken. Wij hebben ze vaak gebruikt om te schuilen voor de regen. Het weer was namelijk erg wisselvallig. In de ochtend scheen vaak heerlijk het zonnetje en was het 18 graden, twee uur later kwam het met bakken uit de lucht en waren we blij met onze regenjassen. Alleen jammer van die korte broek met 12 graden, brrrr. Maar op het doorstaan van de kou hebben ze hier wel wat gevonden; sauna’s. Die zijn hier héél veel en het liefst drinken ze er een glas wodka of bier bij. Dat laatste hebben we niet geprobeerd, maar ik (Susan) heb wel af en toe van een sauna gebruikgemaakt, heerlijk!

Finland is ook zeker een mooi land om te mountainbiken. In Noorwegen hebben we de fietsen niet veel gebruikt vanwege het te ruige terrein of teveel leuke hikes die we wilden doen. We hadden wel weer zin in een mooie tocht! In NP Iso-Syto zou een leuke route van 19 km moeten lopen. Het startpunt hadden we na enig zoekwerk gevonden, maar halverwege kwamen we alleen nog bordjes tegen van een route die 35 km was. Ook prima dachten we. De route was erg mooi en goed te doen door het bos over houten vlonders, single tracks en afwisselend gravelpaden. Na de lunch in een schuilhut, sloeg het weer om. Het was inmiddels hard gaan regenen waardoor de keien op het pad behoorlijk glibberig waren geworden. Keien en ik (Susan) zijn sowieso geen goeie combinatie en al helemaal niet als ze nat zijn dus ik ben een paar keer onderuit gegaan. De snelheid was er toen wel even uit. We moesten alleen nog wel een stukje. De natte houten vlonders sloegen we wijs over, maar hierdoor stonden we soms tot onze enkels in het moerassige water. Lekker natte voetjes! Gelukkig bracht de GPS uitkomst en konden we een stukje afsnijden. Aan het eind van de route, toen we ergens even stonden te schuilen omdat het stortregende, zagen we een flinke straal van een regenpijp naar beneden stromen. Hé, dat is een mooie straal om onze smerige fietsen af te spoelen! Het laatste stuk was toch over de weg dus dan hadden we in ieder geval alvast schone fietsen. Nu onszelf nog voorzien van een douche. Bij de parkeerplaats was een soort half verlaten camping waar één douche open was dus daar hebben we alle modder van ons afgespoeld. Daarna hebben we onszelf maar getrakteerd op een vette hap! Dat hadden we wel verdiend na 31 km ploeteren :-)

De poolcirkel kwam inmiddels weer inzicht en dat betekent dat ook de woonplaats van de Kerstman bezocht kon worden! Bij het stadje Rovaniemi ligt de poolcirkel en dat is de officiële woonplaats van de Kerstman. Wereldwijd erkend! Toen we aankwamen rijden hadden we alleen meer het idee dat we in Italië waren beland... De hele parkeerplaats stond vol met Italianen en dat was te horen tot diep in de nacht. De volgende ochtend was de rust snel terug toen alle Italianen weer met hun campertjes vertrokken waren. Het Kerstmandorp was aardig uitgestorven. Het zijn vooral souvenirwinkeltjes, cafés en uiteraard kun je de Kerstman ontmoeten. Op heel veel plekken in het dorp is dit mogelijk. We vroegen ons toch af hoe dit wordt uitgelegd aan alle kinderen, zoveel verschillende Kerstmannen..

De Kerstman hebben we snel weer verlaten, maar we waren wel even in shock. In het stadje was een kruispunt met stoplichten!!! Dat hadden we al lang niet meer gezien, wat een drukte ;-) Tijd om weer een rustig overnachtingsplekje aan een meertje op te zoeken.

Ondertussen hadden we een plek met goede WIFI gevonden om uit te zoeken of St. Petersburg een optie was om te bezoeken. Dit bleek toch iets ingewikkelder en meer tijd (voor visa) en geld te kosten dan verwacht dus deze bestemming slaan we maar over. We hadden namelijk iets anders hoog op onze lijst staan wat ook de nodige centen kost; een berentoer bij de grens van Rusland. In Canada hebben we deze prachtige dieren ook gezien, eentje van héél dichtbij, en dat wilden we graag nog een keer ervaren. Maar dan wel veilig in een hutje in plaats van tijdens een wandeling. Voor de toer waren we nog net op tijd, alleen die week was het nog te boeken daarna werd het te donker. Op weg naar de berentoer kwamen we een opmerkelijk kunstproject tegen; The Silent People. Het zijn 1000 houten kruizen die zijn aangekleed als mensen met grashoofden. Het was een bizar tafereel om zo in een weiland langs de weg te zien staan. De betekenis van dit project is niet bekend gezien de kunstenaar, Reijo Kela, dit nooit heeft willen toelichten. Alle kleding is gedoneerd en wordt twee keer per jaar vernieuwd. We hebben zelfs een bodywarmer van D-reizen gespot!

Vijf km van de grens van Rusland hebben we zeven uur lang in een observatiehutje gezeten in de hoop dat we beren zouden zien. En dat is gelukt! Maar liefst acht verschillende beren hebben we gespot. Zowel grote volwassen beren als een paar jonkies van ongeveer een jaar oud. Dit zijn de Europese bruine beren en lijken echt op teddyberen met z’n ronde kop/oortjes en donkerbruine vacht. Super schattig, maar tegelijkertijd ook zo angstaanjagend groot en sterk. Wat waren we blij dat we veilig in het hutje zaten en ze zo goed konden zien! Om de beren te lokken waren er enkele voerputten met zalmresten gevuld en ze smulden ervan. We moesten hier in het begin wel even wennen, het voelde toch wat minder wild dan in Canada. Maar we zagen ook dat het vooral zalmresten waren en dus alleen een snackje voor de beren. Ze zijn dus zeker niet afhankelijk van deze voerputten. Het was heel mooi om te zien dat de beren ieder een ander karakter hadden en dat er een duidelijke hiërarchie was. De jongere beren wachten geduldig op afstand tot de oudere waren uitgegeten. Toen er nog een paar restjes waren en het tegen de eindtijd liep kwamen er ineens vijf beren tegelijkertijd vanuit allerlei hoeken aanlopen. Ze kwamen allemaal nog even terug om te zien of er nog wat te halen was. Twee jonkies gingen op een paar meter afstand van onze hut zitten, hoe gaaf!! Uiteindelijk hebben we meer dan een uur langer in de hut gezeten dan de bedoeling was. Het was namelijk niet echt veilig om naar buiten te gaan. We hebben honderden foto’s genomen, maar we zullen jullie hier niet mee vermoeien en alleen een selectie laten zien ;-)

Na al dat zitten was het tijd voor actie! Kajakken wilden we eigenlijk al in Zweden doen, maar daar hadden we veel regen. In Noorwegen was het onbetaalbaar dus poging drie in Finland. Op het grootste meer van Finland; het Saimaameer. In dat meer liggen honderden eilandjes en is een van de mooiste plekken om te kajakken in Finland. In het dorpje Oravi konden we alle spullen huren die nodig zijn en de weersvoorspellingen waren gunstig. In elk geval voor de eerste dag. De tweede dag was wel wat regen en wind voorspelt, maar we gokten het erop omdat we graag wat langer wilden kajakken en op een eilandje wilden overnachten in een ecohutje. De organisatie had ook een camping dus we besloten daar de nacht voorafgaand te verblijven. Wat een luxe! Na bijna twee maanden wild gekampeerd te hebben was het wel lekker om een toilet, douche én zelfs een sauna onbeperkt te kunnen gebruiken :-) De volgende dag hadden we zo alle spullen in droogzakken verzameld en konden we met de kajaktocht beginnen. We moesten er even handigheid in krijgen, maar we ging al snel soepel vooruit. De gunstige weersvoorspellingen klopte alleen niet helemaal, het waaide flink waardoor er aardige golven waren. Het voelde meer alsof we op zee waren dan in een meer, het is dan ook nogal een groot meer. Daarna kregen we natuurlijk ook nog een verfrissend buitje over ons heen. Dat is dus 24 graden en volop zon in Finland ;-) Na anderhalf uur flink peddelen waren op het eiland Linnansaaren, wat ook onderdeel is van het NP Linnansaaren.

We waren heel blij dat we een ecohutje hadden gehuurd, want het kwam met bakken uit de lucht. Luxe was het hutje niet, geen stroom, water of iets dergelijks. Wel een picknicktafel, twee stapelbedjes en een veranda. Op het terrein waren natuurtoiletten en een waterpomp. Uiteraard waren ook de vuurplekken hier aanwezig. Na de flinke bui klaarde het op en hebben we nog een mooie ronde gepeddeld en gewandeld op het eilandje. ’s Avonds was het tijd om een fikkie te stoken! Als snel kwamen er Finnen bij zitten en die hadden heerlijke worstjes bij zich. Oeh wat zagen die er lekker uit, hadden we dat ook maar meegenomen!! De volgende ochtend regende het zoals verwacht, maar we konden redelijk droog alles in de kajak krijgen. Het was flink peddelen met de golven en in de regen, maar we hadden wind mee dus we kwamen aardig vooruit. Alleen bij de doorgang naar het dorpje was het even spannend. De golven waren hier heel hoog en één golf pakte onze kajak op waardoor we dwars in de vaarstroom terechtkwamen. Natuurlijk kwam er net een boot op hoge snelheid aan. We moesten heel hard peddelen om ons weer recht te krijgen, maar het was op tijd gelukt. Geheel doorweekt stapte we even later de kajak uit, maar we konden nog lekker warm douchen op de camping.

De laatste dag in Finland zijn we in de enige stad geweest die we in Finland hebben bezocht; Helsinki. Poeh, dat was toch wel even wat anders dan al die rust, ruimte en natuur. We hadden wel een mooi overnachtingsplekje buiten het centrum gevonden. Op de fiets konden we naar het centrum. Het contrast was heel groot met afgelopen weken. We misten de natuur direct. Helsinki is vooral een shopping walhalla is en dat vinden we niet zo spannend. De foodmarket was uiteraard wel leuk om te zien en we hebben nog enkele bijzondere kerken bewonderd. We hebben het niet laat gemaakt, want de volgende dag zouden we om 9.00 uur de boot naar Tallinn pakken.

Finland is een prachtig land en heeft ons zeker verrast met zijn ongerepte natuur. De Finnen zijn een bijzonder volkje. Vooral in het Noorden zijn ze erg op zichzelf en leven ze nog in de jaren ’90 qua uiterlijk en leefstijl. Ze zijn wel gek op de natuur, maar beleven dat op een andere manier dan de Noren. Hier geen fancy outfits, maar kleding van twintig jaar terug. Daarmee kom je de heuvel ook wel op! We denken dat vooral Lapland nog veel mooier is in de winter dus ooit komen we hier nog terug maar dan met sneeuwschoenen aan. Nu is het tijd om de fantastische landen van Scandinavië te verlaten en de Baltische staten te gaan ontdekken.

En? Wat vond je er van? Wil je meer weten, of heb je misschien een foutje gezien?
We vinden het altijd leuk om reacties en tips te ontvangen!