Aantal dagen: 14
Aantal km: 1.998
Tips: Tallinn, Moisabeach, De Kruisberg bij Šiauliai, USSR Kernraketbasis en Vilnius

Dat de Baltische Staten anders zouden zijn dan Scandinavië of welk ander land dat we ooit hebben bezocht, hadden we wel bedacht. Maar het was toch even wennen, de meeste dingen positief, maar ook wat mindere dingen. Het is in elk geval een stuk chaotischer en dat begon al met de ferry in Helsinki. Gelukkig waren we keurig op tijd en hadden we al tickets online geboekt. We werden van hot naar her gestuurd. Tussen de vrachtwagens dan weer naar de auto’s en uiteindelijk moesten we ergens apart gaan staan. Net toen we dachten dat ze ons vergeten waren, mochten we de boot op. Wel nog even in de boot draaien, want onze neus moest de andere kant op. Met passen en meten, ging het allemaal net. Ruim twee uur later waren we in Tallinn. Chaos op de weg. Verkeersregels zijn hier meer een advies, handsfree bellen hebben ze nog nooit van gehoord en met alcohol achter het stuur is hier heel normaal. Ook als het 11.00 uur in de ochtend is.. Gelukkig hadden we een overnachtingsplek in het centrum gevonden dus we hoefden niet ver te rijden.
Tallinn is een verrassend leuke stad met een mooie mix van een oud middeleeuws centrum en een hip gedeelte achter het station. Het oude gedeelte is opgesplitst in twee delen. Boven op de berg is het rijke gedeelte waar nu veel ambassades gevestigd zijn en beneden zijn de leuke oude straatjes met veel restaurantjes en winkels te vinden. Er zijn ook heel veel kerken, veelal Russisch-orthodox, dus lekker veel kitsch. Zoals de Alexander kerk, met grote zwarte bollen en vanbinnen heel veel goud. Vanaf de toren van de Oleviste Kiriku kerk hadden we voor een klein bedrag een mooi uitzicht over de stad.
Van al dat lopen hadden we trek gekregen dus op naar de markthal bij het station; Balti Jaama Turg. Een leuke plek met eettentjes en allerlei winkeltjes. Van antiek tot en met design tassen gemaakt van oude banken. Bij een bakkertje wat lekkers gevonden en wat was het goedkoop! Voor €2,- hadden we onze buikjes vol :-) Achter het station hebben ze de oude fabriekswijk nieuw leven ingeblazen. De fabrieken zijn omgetoverd in een hippe wijk vol leuke eettentjes, winkeltjes en studio’s. En op iedere hoek van de straat vond je wel mooie graffiti. Een heel leuk wijkje om doorheen te lopen!
De volgende dag zijn we nog naar een nieuw winkelcentrum gegaan om ons te verbazen over de lage prijzen. Nikeschoenen die in Nederland zo’n €80,- kosten waren hier maar de helft. Toch zagen we iemand die dat te duur vond en besloot een paar in z’n jaszak te stoppen.. We hebben het gemeld bij het personeel, maar ze keken niet heel verbaasd. Zal wel vaker gebeuren hier. Het werd voor ons tijd om ons weer in het verkeer te gaan wagen. Ze hebben hier een soort van anderhalf brede rijbanen. Als je langzamer rijdt dan hoor je bijna tot in de berm te rijden, zodat de raceduivels je kunnen inhalen. Maakt niet uit of er tegenliggers aankomen, die moeten maar aan de kant. Soms rijden er dus vier voertuigen naast elkaar op een tweebaansweg. Het ging vaak maar nét goed. Er is trouwens niemand die toetert of met zijn lichten seint. De mentaliteit is hier nog heel erg ieder voor zich. Je moet je vooral bemoeien met je eigen zaken en niet met die van iemand anders… Ow ja, het is hier trouwens ook heel normaal dat er mensen langs de snelweg lopen. De bushaltes zijn namelijk aan de snelweg en mensen moeten toch naar huis lopen. Bizar om te zien, met auto’s die met een snelheid van 150 km per uur voorbij razen.
We vonden het niet erg dat we de drukte van de stad hadden achter gelaten en genoten van de rust in Nationaal Park Lahemaa. Echte wandelaars zijn de Estlanders niet, de langste route was zeven kilometer. Dat was even wennen na al die dagtochten in Finland! Vaak hebben we meerdere routes gecombineerd om toch nog iets meer van de natuur te zien. De namen zijn trouwens niet altijd even makkelijk te onthouden zoals de Lemmjõe Keelemetsa Matkaraden route. We hebben veel beverroutes gelopen, maar helaas hebben we ze niet gezien. Wel de sporen!
Het stadje Pärnu staat bekend als kuuroord en we waren wel toe aan wat ontspanning. Bij het Vikinghotel kon je ’s avonds voor €7,- gebruikmaken van het uitgebreide resort. Heerlijk was dat! Het was alleen wel even schrikken toen ons kluisje (met daarin de autosleutels, portemonnee en een telefoon) leeg was. De paniek sloeg vrij snel toe, oh nee waar zijn onze spullen?! Als ze maar niet ons busje hebben gevonden en meegenomen!! Met handen en voeten kregen we uitgelegd wat er aan de hand was en de baliemedewerkster liep met een loper mee naar de kluisjes. Na enkele spannende minuten ging het enige nog gesloten kluisje open. En jaaaa gelukkig daar lagen onze spullen, wat waren we blij dat we ze hadden!! Schijnbaar had het systeem een ander nummer aan het polsbandje gekoppeld. We vinden het nog steeds raar, maar we hadden onze spullen terug.
Nog vol adrenaline zijn we in de duisternis naar een plekje aan zee gereden; Moisa Beach. In de ochtend bleek dit een heel mooi plaatsje direct aan zee te zijn. Wat een rust en uitzicht. De ideale plek voor yoga, lekker eten en een wijntje. Ook de zeehonden vonden dit een mooi plekje, want er lag er eentje heel de middag lekker te zonnen op een rots. De zeehond kreeg ook nog eens gezelschap van een mega grote steenarend. Erik heeft zijn best gedaan om al sluipend en wadend door het water in de buurt te komen, maar echt goed is het niet gelukt :-) In de avond hebben we nog een kampvuurtje met de andere camperaars gemaakt én Erik speelde op z’n gitaar. Wat wil een mens nog meer :-)
Na twee dagen hebben we dit prachtige plekje verlaten en zijn we doorgereden naar Letland. Het middelste land van de Baltische Staten. Wat ons betreft ook het minst interessante. Alhoewel ze hier wel lange wandelroutes hebben. In Nationaal Park Gauja hebben we een mooie route van zestien kilometer gelopen. Deze kwam langs diverse grotten, landhuizen en een kasteelruïne. Het Turaida kasteel/museum hebben we in de avond nog bezocht en dat was zeker de moeite waard. Naast het kasteel waren de tuin en vele verblijven zoals de kruidensauna namelijk nog in tact.
In Riga zijn we ook een dagje geweest. Het was vooral een nuttige dag voor Erik. Eindelijk had hij een kapper gevonden voor zijn golvende lokken en nieuwe schoenen. In de vorige zaten inmiddels gaten dus het was écht tijd voor nieuwe. Daarnaast zijn we in de Zeppelinfabriekshallen geweest. Hier werden vroeger geen Zeppelins gebouwd, zoals veel mensen denken. Nu zijn het grote markthallen, per hal is een afdeling; vlees, zuivel, deegwaren, vis en groente/fruit. Alles was echt spot goedkoop. Jammer dat we met de trein waren en niet veel konden meenemen. Ook hier zijn heel veel kerken te vinden zoals de Riga kathedraal en de St. Peterskerk. Het bekendste gebouw is het ‘House of blackheads’, mooi maar niet heel spannend. Het bezettingsmuseum was wel zeer indrukwekkend. De inwoners van de Baltische Staten zijn zo lang onderdrukt geweest door de Polen, Zweden, Russen, Nazi’s en daarna de Sovjet Unie. Sinds 1991 zijn ze pas onafhankelijk, iets wat wij ons echt niet kunnen voorstellen. Na dit museum zijn we nog naar de wijk Spikeru gelopen voor het Gheto en holocaust museum. Helaas was er veel buiten en kwam het met bakken uit de lucht dus we hebben niet alles bekeken. Een ruimte was erg mooi ingericht met lichtgevende boxen waarop een foto en informatie van alle personen stond die naar Riga zijn gedeporteerd in de WWII. Blijkbaar was er die dag ook een of ander spiritueel festival, want we werden door diverse bezoekers aangesproken of we ook wilden gaan. En of ze nog ergens voor konden bidden voor ons. “Uhm nou nee, dank je”. Het woord ‘Nee’ kenden ze niet dus ze bleven vragen waarvoor ze toch konden bidden. Na ons antwoord; “We beleven op dit moment onze droom; reizen in onze zelfgebouwde camper dus bid maar voor iemand anders!” bleven ze een beetje verbouwereerd achter. We zijn er snel vandoor gegaan..  
In de Baltische Staten mag je ook wild kamperen dus dat hebben we meestal gedaan. Af en toe gingen we naar een camping om te wassen en een dagje luxe te hebben. In Letland hebben we zelfs twee dagen een privé camping gehad. Heerlijk rustig bij een oud vrouwtje die 3 woorden Engels sprak en verder Lets en Russisch. Het woord ‘stroom’ kende ze wel heel goed. We moesten daar toch echt voor betalen, want in de douches was tenslotte ook stroom nodig.. Soms houden ze er wel een beetje rare regeltjes op na, maar gelukkig zijn de prijzen over het algemeen laag. Behalve bij hét grootste paleis van Letland; Rundale. Ik (Susan) wilde daar graag heen, maar na de meer-dan-westerse prijzen gezien hadden, kozen we voor de kortste (en goedkoopste) route door het paleis. Zelfs voor de tuinen vroegen ze weer aparte entree, maar die konden we vanaf binnen ook wel zien ;-) Het is wel een erg mooi paleis met vele prachtige zalen in authentieke stijl. Er was zelfs een Nederlandse ruimte met Nederlandse schilderijen. Leuk om gezien te hebben!
Na vijf dagen hebben we Letland verlaten en zijn we Litouwen ingereden. Vlakbij de grens ligt de Kruisberg, een bedevaartsoord wat ten tijde van de Sovjet onderdrukking ook als stille verzetsplek werd gebruikt. Op een heuvel staan honderdduizenden kruizen. Van mini houten kruisjes tot metershoge stalen kruizen. De eerste zijn waarschijnlijk halverwege de negentiende eeuw geplaatst. Tijdens de bezetting van de Sovjetunie was het vooral een teken van vreedzaam verzet. De Russen stelden dit niet op prijs en hebben drie keer met bulldozers alles platgereden, maar de kruizen bleven terugkomen. De heuvel is inmiddels te klein geworden voor alle kruizen dus er staan er vele omheen. Een bijzondere plek om te zien.
Een andere bijzondere plek in Litouwen is de USSR Raketbasis die daar in 1962 is gebouwd. In het geheim is deze met de hand gegraven door 10.000 Sovjet soldaten. Er zijn vier raketsilo’s van 30 meter diep die verbonden worden door een grote ondergrondse basis. Het is nu een indrukwekkend Koud Oorlogsmuseum. Er hing daar een bijzonder sfeertje dat al begon op de toiletten. Er was een raar suizend geluid en het voelde of alles in de gaten werd gehouden. Gelukkig konden we zelf met een Engelstalige audio rondlopen gezien de tours alleen in het Litouwens waren. We waren de enige in het museum op één tourgroep na. Het museum gaf een goed overzicht van de Koude Oorlog, zowel vanuit de Amerikaanse als de Sovjet kant. Naarmate we verder in de basis liepen, hoe onduidelijker de route werd en we zijn dus wel een paar keer verdwaald in de vele gangen. Om het wat ‘gezelliger’ te maken, hebben ze her en der levensechte poppen neergezet. We kregen er een beetje een onbehagelijk gevoel van. We moesten vooral ook niet te lang op een plek blijven staan, want dan vielen alle lichten uit en was het pikkedonker! De route eindigt in een van de raketsilo’s. Uiteraard zit er geen raket meer in, maar het gaf een goed beeld van hoe enorm groot ze waren. Een indrukwekkend museum, maar we waren ook wel blij toen we eruit waren en veilig in ons busje naar de grote stad reden :-)
Vilnius was de laatste hoofdstad van de Baltische Staten en is zeker een leuke bestemming voor een citytrip. In de avond zijn we voor een mooi overzicht over de stad naar de heuvel met de drie kruizen gelopen. Via het stadspark Bernadine Sodas hebben we nog rondgelopen in de Republiek Uzupis. Een kleine republiek midden in de stad opgezet door een groep kunstenaars. Het lijkt op een hip wijkje zoals in Tallinn, maar dan met een eigen grondwet. Deze kun je in heel veel talen in de stad vinden en er staan bijzondere leefregels op vermeld; ‘Een hond heeft het recht een hond te zijn’, ‘Iedereen heeft het recht om te sterven, maar dit is niet verplicht’ en ‘Iedereen heeft het recht om zijn verjaardag wel of niet te vieren’.
De volgende dag zijn we op tijd opgestaan om nog rustig door de stad te kunnen dwalen. We waren de enige in de grote kathedraal, maar in de stadspoort Ausros Vartai, stonden we ineens tussen een hele groep biddende mensen. Daar zijn we dus maar stilletjes vertrokken om ze niet te storen. De andere vele kerken hebben we niet bekeken. We zijn heerlijk door de oude straatjes gaan dwalen en uiteraard hebben we weer de markthallen bezocht. Er was daar een bakker met heel veel keuze, wat een walhalla. Ik wilde van alle dingen wel het recept hebben, zodat ik het kan aanpassen en het ook allemaal mag hebben! (Tarwebloem en mijn buik zijn namelijk niet echt vriendjes.) Erik kreeg mij met moeite weg uit de winkel. Natuurlijk hebben we wel een paar dingen geprobeerd en de kipdumplings zijn echt een aanrader. Het KGB-museum was helaas gesloten (op maandag en dinsdag) dus we besloten om verder te rijden richting Polen. Nog even genieten van één nachtje legaal wild kamperen…
En? Wat vond je er van? Wil je meer weten, of heb je misschien een foutje gezien? 
We vinden het altijd leuk om reacties en tips te ontvangen!

Back to Top